Moonlight Sonata eşliğinde okuyunuz.

Susabilirim.

İstersem yazmayabilirim. Ama konuşmak istersem tutanım edenim yok. 

Razı olduğumuz şeyler bazen ne kadar ağır, ne kadar omuzlar çökük. 

Omuzlar çökük. Yürekler buruk değil belki. Kırgın değil. 

Çocukken ölesiye büyümek isteyenler, büyüdüğünde ölesiye çocuk olmak istiyor. 

Ölesiye ölüyorlar.

Gülüyor. Kimse neden güldüğünü, nasıl güldüğünü bilmiyor. Bi nefes daha alıyor sigarasından, "İnsanlar" diyor. "İnsanlar çok acımasız, insanlar nankör."

Belki bir gün daha bitiyor, yitiyor. Ya da yitmiyor. 

Her şey her gün tekrar tekrar başlıyor.

Gülümsüyor küçük kız. 

"Bu sefer" diyor. "Bu sefer ben en kıymetli olucam kendi hayatımda"

Çok güzel bi uykuya dalıyor. Güzel rüyalar görüyor.

Bu güzel rüyalar hiç bitmiyor. 

Bitmiyor.

Bitmiyor.